W końcu 1940r. z inspiracji Komunistycznej Partii Belgii powołano Front de l’Indépendance z siłami zbrojnymi L’Armée Belge des Partisants, natomiast z inspiracji innych ugrupowań lewicy społecznej i postępowych organizacji burżuazyjnych, powstała organizacja zbrojna pod nazwą Tajna Armia (L’Armée Secrète) podległa emigracyjnemu rządowi Belgii w Londynie. Miała rozpocząć działania po wylądowaniu aliantów. Ponadto działały mniejsze, nie zintegrowane grupy ruchu oporu, np. Biała Armia – rojalistyczna organizacja podziemnych sił zbrojnych prawicowych ugrupowań antyfaszystowskich.

Podobnie jak we Francji robotnicy uczestniczyli głównie w lewicowym ruchu oporu związanym z KP Belgii, który grupował masy robotnicze, głównie górników Limburgii i Liège. Polacy należeli do grup językowych Imigracyjna Siła Robocza (Main d’Oeuvre Imigrée – MOI) i utrzymywali kontakty z tą organizacją na terenie Francji. Aktywnym działaczem komunistycznym i lewicowego polskiego nurtu w belgijskim ruchu oporu na terenie górniczej Limburgii w latach 1940 –1944 był Edward Gierek. Jego m.in. zasługą było zjednoczenie polskich i belgijskich grup partyzanckich na terenie Limburgii w jednostkę pod nazwą „Witte Brigade”.

W rejonie Liège działała od września 1940r. polska lewicowa grupa podziemna pod nazwą „Organizacja Oporowa” (ok. 130 ludzi).

Inna polska grupa  (112 osób) wchodziła w skład belgijskiej organizacji antyfaszystowskiej o nazwie „Front des Wallons” (Front Walonów). W latach 1942 – 44 dokonali oni m.in. 15 akcji sabotażowych w kopalniach, zlikwidowali szefa gestapo w Liège.

Około 120-osobowa grupa Polaków należała do oddziału Belgijskiej Armii Partyzanckiej. Na czele tej grupy stał Edward Pietruszka, mianowany w 1943r. majorem belgijskiego ruchu oporu. Od 1943r. działali samodzielnie. Zniszczyli m.in. most w Troux koło Borbi, odbili wiosną 1944r. więźniów i we współdziałaniu z grupą Belgów opanowali cytadelę w Liège.

Wielu Polaków należało do Belgijskiej Armii Partyzanckiej. W okręgu Mons Polska grupa tej armii liczyła 150 osób, z których 50 zginęło w walce.

Około 140 polskich robotników członków klasowych związków zawodowych z Liège i Seraing z Antonim Grabarkiem na czele należało do Milicji Związków Zawodowych. Milicja ta zajmowała się organizowaniem strajków protestacyjnych przeciw wywożeniu robotników na przymusowe roboty do Niemiec oraz organizowaniem pomocy dla „maquis” przebywających w Ardenach. Dokonała też wiele akcji sabotażowych i dywersyjnych.

Od 1942r. działała sieć POW (POWN) „Monika”, podległa ośrodkowi kierowniczemu we Francji.

Ruch oporu zwiększył swą aktywność po wylądowaniu aliantów w Normandii w czerwcu 1944r. Jesienią 1944r. Polacy uczestniczyli w wyzwoleniu Mons, Charleroi i Namur.

Ogółem w ruchu oporu na terenie Belgii w latach 1940 – 1944 wzięło udział co najmniej 2 tys. Polaków.